Mysterieuze griep

De dag is voorbij, je rijdt naar huis. Je zet je radio aan en hoort nog net een stukje van het nieuws over een klein dorpje in india waar een paar inwoners plotseling zijn overleden aan een soort griep waar nog nooit eerder iemand van gehoord heeft. Het is niet besmettelijk maar drie of vier mensen zijn dood, het is nogal interessant dus sturen ze er een paar internationaal beroemde dokters heen om dit te onderzoeken.

Maandagochtend als je opstaat, is het het belangrijkste bericht van het nieuws. Maar nu is het niet alleen india meer, er zijn ook slachtoffers in pakistan, afghanistan, iran en voor je het weet hoor je het verhaal overal vandaan komen. Ze noemen het “de mysterieuze griep”, de koningin heeft iets gezegd over dat iedereen in nederland zal bidden voor die arme mensen en dat het goed mag aflopen maar iedereen vraagt zich af, hoe gaat dit aflopen?

Dan maakt de president van frankrijk een aankondiging die heel europa doet schrikken.

Hij sluit de grenzen van frankrijk. Er mogen geen vluchten vanuit india, pakistan of een van de verre landen waar deze ziekte is gesignaleerd in frankrkijk landen. Daarom kijk je die avond nog een beetje naar het nieuws. Je valt in slaap terwijl een huilende franse vrouw wordt vertaald in het nederlands; er ligt een man in het ziekenhuis in parijs die aan het doodgaan is door de mysterieuze griep. De ziekte is in europa.

Zover al kunnen ze zeggen, zodra je het hebt, heb je het een week voordat je erachter komt. Dan heb je vier dagen met ongelovige symptomen. En dan ga je dood.

Groot-brittannië sluit ook zijn grenzen maar het is al te laat. Ook in groot-brittannie liggen er al slachtoffers van de mysterieuze griep in het ziekenhuis.

Binnen vier dagen is deze natie met een grote angst in aanraking gekomen. Mensen kopen en verkopen kleine gezichtsmaskers en hebben het over; “stel je voor dat het in ons land komt”.

Predikanten zeiden dinsdag op tv dat dit het oordeel van God is.

Terwijl de mensen in de kerk luisteren naar de radio wordt het bericht gedaan; er liggen twee slachtoffers met symptomen van de mysterieuze griep in amsterdam in het ziekenhuis.

                                          

En dan, plotseling is er nieuws:

“De code is gebroken. Er kan een geneesmiddel gevonden worden. Er kan een vaccin gemaakt worden. Het enige wat er nodig is, is het bloed van iemand die nog niet besmet is. Dus overal op aarde wordt er iets simpels gevraagd van de mensen, om naar een lokale plek te gaan en hun bloed te laten testen. Dat is het enige wat we van je vragen.

Die vrijdagavond wanneer jij en jouw gezin daar aankomen is er een lange rij. Iedereen wordt snel in de vinger geprikt en er wordt een labeltje bij gedaan. Er wordt je verteld dat je op de parkeerplaats moet blijven wachten op de uitslag, als je naam wordt geroepen kan je naar huis gaan en ben je dus ook besmet.

Je staat daar met honderden mensen, doodsbang, en je vraagt je af wat er gebeurt en of dit het einde van de wereld is.

Voordat je het weet hebben ze jouw jongen gepakt. “Ho, wacht even, wat gaan jullie doen roep je”, de arts zegt; ”rustig maar, zijn bloed is puur”. We willen zeker maken dat hij de ziekte niet heeft of krijgt, hij heeft waarschijnlijk het goede type.

Vijf intense en lange minuten later komen de dokters en verpleegsters huilend en elkaar omhelzend naar buiten. Sommigen lachen zelfs. Het is een week geleden dat je iemand zag lachen. Een oude dokter komt naar je toe en zegt: “dank u wel meneer, uw zoons bloed is schoon en puur en we kunnen een vaccin maken.

Je begint met tekenen en dan zie je dat de hoeveelheid bloed dat nodig is niet is ingevuld. Hoeveel hebt u nodig?? Dat is het moment wanneer de glimlach van de dokter wegvaagt en dat hij zegt: we hadden geen idee dat het een klein kind zou zijn, we waren niet voorbereid, we hebben het allemaal nodig!

Maar kan hij geen transfusie krijgen?

Als we puur bloed hadden…kan je tekenen? Zou je tekenen? Na een moment stilte doe je het. Je mag nog even alleen met hem zijn voor ze beginnen.

Kan jij teruglopen? Kan jij naar die tafel lopen waar hij op zit terwijl hij vraagt: Pappa? Mamma? Wat gebeurt er? Kan jij zijn handen nemen en zeggen: “zoon, je moeder en ik houden van je en we zouden nooit wat met je laten gebeuren dat niet hoefde te gebeuren, begrijp je dat?”

En wanneer de oude dokter terugkomt in de kamer en zegt: “sorry, we moeten beginnen, mensen over de hele wereld zijn aan het doodgaan.” Kan jij weggaan?

Kan jij weglopen terwijl hij vraagt: Pappa? Mamma? Pappa? Waarom verlaten jullie mij?

En dan een week later wanneer de herdenkingsdienst plaatsvindt en sommige mensen in bed blijven liggen, nemen niet eens de moeite om te komen, sommige komen niet omdat ze liever televisie kijken en sommige komen met een neplach op hun gezicht en doen net alsof het hun wat kan schelen. Zou je niet willen opspringen en willen roepen: “MIJN ZOON IS VOOR JULLIE GESTORVEN, KAN HET JULLIE DAN NIKS SCHELEN?!”

MIJN ZOON IS VOOR JULLIE GESTORVEN, WETEN JULLIE NIET HOEVEEL HET MIJ KAN SCHELEN??!!